The Historical आजोबा_

माझे आजोबा क्रिकेट शौक़ीन होते..!!
होय..in1985,

काहीसे आम्ही बुचकळ्यातच पडलो😇
ना रेडियो, ना टेलिव्हिजन, ना इंग्लिश कमेंट्रीची समज, ना क्रिकेटचा हवा तसा प्रसार...तरीही एखादी व्यक्ती क्रिकेटची इतकी मोठी fan असू शकते, आणि तेही एक आजोबा!!

कोल्हापुर जिल्ह्यातील शिरोळ तालुक्यातील "हेरवाड़" एक छोटसच गांव. गावाचा इतिहास ही तसा छोटाच्. पण गावाची प्रसिद्धि ही एक वेगळीच्...
"क्रिकेट__"
परंतु, या इतिहासाचे "जनक" म्हंटले तरी काही वावगे ठरणार नाही, असे माने गल्लीतील "Historical आजोबा."

ज्या काळी TV नावाची गोष्ट अतिशय दुर्मिळच. परंतु अख्य्या गावामध्ये फ़क्त माने आजोबा यांच्या घरी मात्र TV असायची. आणि तीही फ़क्त एकाच कारणासाठी.... "क्रिकेट.."

जरी त्यांना english भाषेची अडचण असली, तरी त्यावर इलाज म्हणून ते चक्क एक शिक्षित माणूस converter म्हणून बोलवत असायचे. अशी कोणतीच match नसायची, की जी दूरदर्शन वर प्रसारित झालीय व् ती त्यांनी पाहिली नाही. पूर्ण पंचक्रोशिमध्ये त्यांना फ़क्त "क्रिकेट" चा शौक़ीन म्हणूनच ओळखायचे.

"क्रिकेट" अगदी घरा घरांमध्ये पोचावा म्हणून स्वतःची वारसाची ज़मीन ही त्यांनी गहान ठेवली. स्वतःची हक्काची शेतजमींन ही मुलांना खेळण्यासाठी उपलब्ध करुन् दिली होती. जी आजही गावामध्ये "हुड्या" तले मैदान म्हणून प्रसिद्ध आहे. मुलांना योग्य सुविधा मिळावी यासाठी त्यांनी "नाराळाच्या थांप्या" च्या बॅट ऐवजी "gray nichols" ची बॅट आणि "cooka bora" चा चेंडू सर्वप्रथम पूर्ण जिल्ह्यामध्ये आपल्या गावी उपलब्ध करुन दिला होता.
आज गावातील प्रत्येक मुलगा हा "क्रिकेट" खेळतो, गल्लीगल्ली मध्ये "क्रिकेट"च्या टूर्नामेंट्स घेतल्या जातात. अगदी प्राथमिक शाळा, हायस्कूल, मध्ये सुद्धा "क्रिकेट" ची स्पर्धा घेतली जाते.

पण,
दुःख इतकेच वाटते की, ज्या आजोबांनी "क्रिकेट" साठी इतके काही पणाला लावले, त्यांचाच त्यांना आता विसर पडला आहे.
आज जरी "आजोबा" आपल्यामध्ये अस्तित्वात नसले, तरी त्यांची "क्रिकेट" साठीची धडपड नक्कीच प्रेरणादायी होती.

खंत इतकीच वाटते की,
ज्या व्यक्तिमुळे हातात बॅट धरायला शिकलो, ती व्यक्ती एक आदर्श प्रेरणास्थान बनण्याऐवजी एक "Untold_Story" च बनून राहिली आहे....


_whosunilmali

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Once upon a time in बुधवार पेठ,

Image
 सुरुवातीपासूनच सुरू करतो. साधी सरळ गोष्ट आहे, स्टार्ट to एंड. हा किस्सा अश्या दोन मित्रांचा आहे, ज्यांनी त्यांच्या ऐन जवानीच्या वयात अजूनही "बुधवार पेठ" पाहिलेली नसते.  पुण्यातील बुधवार पेठ.  श्री दगडूशेठ हलवाई गणपतीचे दर्शन घेऊन अनिल आणि सुनिल दोघेही बुधवार पेठच्या शोधात व्यस्त होतात. मी मुद्दामहुंन ही दोन नांवे निवडली आहेत, जेणेकरून कहाणीला थोडा आपलेपणा येईल आणि त्यामध्ये लिहताना वाचताना थोडी सत्यात जाणवेल अन्यथा त्यातील कोणत्याही पात्र, क्षण किंवा घटनेचा वास्तव्य किंवा माझ्या वैयक्तिक नावाशी, चरित्राशी वगैरे संबंध जोडण्याचा चावट आगावपणा कोणी करू नका. Okay, अनिल आणि सुनिल यांनी बुधवार पेठ केव्हाच पाहिलेली नसते. पण त्यांना गावातील, कॉलेजमधील त्यांच्या मित्रांनी सांगितलेलं असतं की, दगडूशेठ गणपती मंदिर जवळच पेठेची गल्ली आहे. म्हणूनच श्री गणेशा करून भर उन्हात ते दोघे खांद्यावर कपड्याची बॅग घेऊन मंदिराच्या आवारात घिरट्या घालण्यास सुरूवात करतात. बुधवार पेठ म्हंटल की लोकांच्या आवाजाचे volume आपोआपच कमी होते, कारण, बुधवार पेठ म्हणजे भारतातील, महाराष्ट्रातील वेश्या व्यवसायासाठी प्र
Read more

"काळू"

Image
(On Central Bus Stand_Chiplun) दुपारचे तीन वाजले होते. बसमधुन उतरताच मी तिला Call केला. "Hello...." "हा..बोल... . . . ." मी कॉल कट केला, कारण बोलायचे धाडसच होत नव्हते. पण थोडीशी हिम्मत करुन मी परत कॉल केला. "अगं कशी आहेस, मी चिपळूणमध्ये आलो आहे. तुला भेटायचे आहे..!!" तिचं उत्तर अनपेक्षितच होते, "अरे, पागल आहेस का, आणि आत्ता तू चिपळूण मध्ये काय करतोयस. मला वेळ नाही तुला भेटायला, तुला काही मैनर्स वगैरे आहे का नाही..??" तिने फोन ठेवला. ज्या अतिउत्साहाने मी घरातून बाहेर पडलो होतो, तो सगळा उत्साह एका मिनिट मध्ये नाहिसा झाला. खुप रागाला आली होती ती. कारण मी तिला न सांगताच भेटायला आलो होतो. तिच्याशी माझी पहिलीच भेट होती ती. काहीही करुन तिला भेटायचेच असे मी मनाशी ठरवले होते. तिच्याशी झालेल्या बोलान्यातून मी तिच्या गावाचे नाव ऐकले होते. ते माझ्या लक्ष्यात होते. मी वेळ न घालवता पर्यायी सोर्स शोधत होतो. कारण तिच्या गावी जायला बसची सोय क्वाचितच उपलब्ध होती. शेवटी मला सिक्स सीटर भेटली. तासाभराच्या प्रवासानंतर रिक्शावाल्याने मला त्यांच्या गावापासून
Read more

सपनों का IdiotBox//0.4

"ATM चोर" दिवसभर न जेवलेने अथवा वेळेवर न जेवलेने कदाचित मला ऍसिडिटी झाली असावी. कारण, शरीरातील पित्त समुद्रमंथन व्हावे तसे वर खाली होत होते. सोबत मलाही वर खाली करण्यास भाग पाडत होते. चारी बाजूंनी आभाळ एकदम गच्च व्हावे, तसेच एकंदरीत डोक्याची अवस्था बनली होती. काही क्षण वाटायचे की, घालावा डोक्यात हात आणि जो काही extra गच्च करणारे मटेरियल आहे, त्याला बाहेर काढून फेकून दयावं. मग डोकं निवांत होऊन जाईल व शांतपणे झोपता येईल. नेमकं कोणत्या विशिष्ट कारणांनी माझं डोकं दुखत असेल, अश्या विविध कारणांवर मी शोधविचार करीत होतो. त्या विचारांमध्येच अर्धवट पहायचा राहिलेला 'पिकू' सिनेमा मी पहायला घेतला. पण, जसजसा दीपिका आणि इरफान (irrfan) चा लव्ह angle सिनेमाच्या एन्डकडे जात होता. तसतसा माझ्या शरीरातील पित्ताचे मंथन पिकूमधील बच्चनच्या लुज मोशन सारखे तोंडातून बाहेर येण्याचा प्रयत्न करीत होते. न राहवून मी मोबाईल तसाच बाजूला टाकून दिला व दोन्हीं हातांनी जोरजोराने डोके चेपू दाबू लागलो. मध्येच बॅटरी कमी असा वॉर्निंग सिग्नल मोबाईलने दिला. लागलीच एका हाताने कसाबसा मोबाईल चार्जला लावून दिल
Read more